BIO Triteleia Silver Queen (Brodiaea) 10 st

Ipheions staan ook wel bekend als de Voorjaarsterren of, minder flatteus, Oude Wijfjes. De laatste bijnaam is verkregen omdat de bollen er verschrompeld uitzien. Komt van origine voor in Zuid Amerika. De kleine bloeier heeft lilablauwe stervormige bloempjes die na elkaar bloeien waardoor ze een langere bloeiperiode heeft. De bloempjes geuren licht naar honing. De bloemblaadjes zijn versierd met een donkerdere streep op elk bloemblad. Kleine gele meeldraadjes liggen verscholen in de kelk met hun kopjes net zichtbaar. Ipheion heeft smalle lichtgroene bladeren. Plant ze in de zon of halfschaduw in het gazon, onder struiken of in rotstuinen, in borders of potten. Ze fleurt iedere plek op met haar schoonheid en houdt daarbij ook nog eens aaltjes bij uw rozen vandaan.

Muscari is inheems in Turkije, Griekenland, Bulgarije en de Kaukasus. De bloemen lijken op druiventrosjes en staan daarom algemeen bekend als Druifhyacint. De bekendste is het Blauwe Druifje. Maar net als bij gewone druiven is hier gelukkig ook een witte variant. Plant ze samen voor een speels effect. Muscari Wit heeft belvormige bloempjes in aarvormige trossen. De eigenschappen die gelden voor Muscari Armeniacum gelden ook voor de witte variant.

Sensationeel in haar populariteit bij tuinliefhebbers. In het Engels, Dutch Garlic genoemd. Aan het eind van de steel vormen 100 of meer stervormige bloempjes een bol van superieure symmetrie in ogenschijnlijk violetpaars geverfde kleuren. De bloem is een voedselbron voor bijen, hommels en vlinders en een kleurige eetbare aanvulling op uw salade. Als na een lange bloei de bloemen vervagen, blijft er een decoratieve zaadbol over. Creëer een sensatie in uw tuin of vaas met de zoetgeurende flamboyante bloemenbol Allium Purple Sensation.

Saffierhyacint of Buishyacint, vanwege het kleine gesloten buisje in het midden van de bloemetjes. In het Engels heeft zij de tot de verbeelding sprekende naam Russian Snowdrops. Pushkinia is vernoemd naar een 18e eeuwse Russische plantkundige Mussin-Pushkin. Een laagblijvende plant. Bloeit eerder dan Scilla Siberica en Chionodoxa waaraan ze nauw verwant is. Ze bloeit later dan Scilla Mischtschenkoana waarop ze lijkt. Uit de bol groeien twee tot drie grasachtige blaadjes. Daar tussendoor een stengel met dichte trosjes zilverblauwe stervormige bloempjes gedecoreerd met een prachtig iets donkerder streepje. 

Voor volledige tekst, zie omschrijving

Ook bekend als Prairielelie of Indianenbloem omdat familie van de bollen werden gekookt en gegeten door de Indianen in Noord Amerika. Caerulea (Caeruleus) betekent Hemelsblauw. De charmante plant heeft lineair gebladerte rond lange rechtopstaande stelen met trossen diepblauwe stervormige bloemen met in het midden een zachtgroen knopje.

Voor volledige tekst, zie omschrijving

Chionodoxa bloeit zo vroeg dat ze haar bloeiende stelen vaak zelfs door smeltende sneeuw steekt, vandaar haar bijnaam Sneeuwroem. Komt oorspronkelijk uit het zuidwesten van Turkije en groeit daar in stenige bodems. Klein van formaat, maar grootbloemig en iets forser dan andere soorten Chionodoxa. Dit sterke plantje heeft losse trosjes met stervormige naar boven gerichte bleek roze bloempjes met een gemarmerd zacht wit oog. Frisgroene bladeren steken hier en daar boven de bloempjes uit wat het geheel een vrolijke uitstraling geeft. De bodembedekker voelt zich thuis in de zon in een border, maar ook onder bomen en struiken en vermeerderd zich makkelijk. Fantastisch om in grote hoeveelheden te planten. Maar ook in een rotstuin of een pot, zal ze uw tuin verrijken met schoonheid en kleur. 

De Oosterse Sterhyacint. In het vroege voorjaar ontspringt uit iedere bol 3 tot 4 stengels met trosjes intens, bijna fluoriserent blauwe bloempjes met een donkere middennerf. De kleine stinsenplant met haar vrolijk knikkende trosjes is in 2010 uitgeroepen tot bloembol van het jaar. Ze voelt zich thuis op een matig voedselrijke doorlaatbare maar vochtige grond. Zoals geldt voor alle bloembollen, als de bloemen uitgebloeid zijn, laat de bladeren dan zitten tot die afsterven. Met behulp van de bladeren verzamelt de plant energie in de bol om volgend jaar weer te bloeien. Soms vermeerdert de Scilla door zelfzaaiend zaad. De plant is winterhard zoals de naam al doet vermoeden en kan tegen droogte. Een kleine bloeier, maar een ongelooflijke blikvanger en bijentrekker.