Chionodoxa bloeit zo vroeg dat ze haar bloeiende stelen vaak zelfs door smeltende sneeuw steekt, vandaar haar bijnaam Sneeuwroem. Komt oorspronkelijk uit het zuidwesten van Turkije en groeit daar in stenige bodems. Klein van formaat, maar grootbloemig en iets forser dan andere soorten Chionodoxa. Dit sterke plantje heeft losse trosjes met stervormige naar boven gerichte bleek roze bloempjes met een gemarmerd zacht wit oog. Frisgroene bladeren steken hier en daar boven de bloempjes uit wat het geheel een vrolijke uitstraling geeft. De bodembedekker voelt zich thuis in de zon in een border, maar ook onder bomen en struiken en vermeerderd zich makkelijk. Fantastisch om in grote hoeveelheden te planten. Maar ook in een rotstuin of een pot, zal ze uw tuin verrijken met schoonheid en kleur.
Datasheet
Specifieke referenties
Fritillaria Sunrise lijkt op Fritillaria Early Dream, maar Sunrise bloeit iets later, is lager en de kleur is feller oranje dan Early Dream.
In het Latijn betekent uva, druif en vulpis, vos. De Vossedruif komt van nature voor in korenvelden en hooiweiden in Turkije, Irak en Iran. Een sterke bloeier met lange glanzende bladeren bedekt met een blauwgroene waas. Het topje van de stengel is gebogen en auberginekleurige klokvormige bloempjes hangen ingetogen als druiven aan ranke stelen. Goudgele randjes versieren de uiteinden van de kroonbladeren. Als de bloempjes geopend zjin, onthullen ze een prachtig geel midden gedecoreerd met miniscule zwarte adertjes. Fritillaria Uva Vulpis geeft vrijlijk haar nectar aan bijen en hommels. Ze houdt van een goed gedraineerde vochthoudende grond. Het is echter belangrijk dat de bollen niet te nat worden.
Voor volledige tekst, zie omschrijving
Muscari is inheems in Turkije, Griekenland, Bulgarije en de Kaukasus. De naam is afgeleid van het Griekse woord moschos wat musk betekent en refereert aan de geur. De soortnaam Armeniacum is afgeleid van Armenië, een bergachtig land in de Zuidelijke Kaukasus. Muscari Armeniacum is beter bekend als Blauw Druifje. Een vrolijke meerjarige bloeier met opvallend blauwe bloemen die makkelijk vermeerderd. Ieder plantje heeft twee tot drie langgerekte bladeren waarvan de achterkant donkergroen gekleurd is en de bovenkant een licht blauwachtig groene kleur heeft. De belvormige kobalt blauwe bloemen groeien in aarvormige trossen die later uitgroeien tot losbloemige trosjes.
Voor volledige tekst, zie omschrijving
Chionodoxa luciliae alba. Oorspronkelijk komt ze uit het westen van Turkije. Met luciliae in de naam wordt Lucile Boissier geëerd, de vrouw van de Zwitserse botanicus Pierre Edmond Boissier (1810-1885). Elke bol produceert 2-3 smalle bladeren en een rechtopstaande bloemstengel die in het vroege voorjaar wordt bedekt met losse trosjes van 2-3 puur witte stervormige naar boven gerichte bloempjes. Uitstekend geschikt voor vermeerdering. Plant ze in getale. Het oogt niet alleen mooi, maar u voorziet ook bijen en hommels van een ruim voedselaanbod. Ook in uw border of pot zullen ze uw Chionodoxa weten te vinden. Grappig feitje, het kan zijn dat de bol dieper zit dan geplant. Dit komt omdat Chionodoxas een waterachtige trekwortel hebben, waardoor de bollen naar beneden getrokken kunnen worden.
Muscari is inheems in Turkije, Griekenland, Bulgarije en de Kaukasus. De bloemen lijken op druiventrosjes en staan daarom algemeen bekend als Druifhyacint. De bekendste is het Blauwe Druifje. Maar net als bij gewone druiven is hier gelukkig ook een witte variant. Plant ze samen voor een speels effect. Muscari Wit heeft belvormige bloempjes in aarvormige trossen. De eigenschappen die gelden voor Muscari Armeniacum gelden ook voor de witte variant.
De Oosterse Sterhyacint. In het vroege voorjaar ontspringt uit iedere bol 3 tot 4 stengels met trosjes intens, bijna fluoriserent blauwe bloempjes met een donkere middennerf. De kleine stinsenplant met haar vrolijk knikkende trosjes is in 2010 uitgeroepen tot bloembol van het jaar. Ze voelt zich thuis op een matig voedselrijke doorlaatbare maar vochtige grond. Zoals geldt voor alle bloembollen, als de bloemen uitgebloeid zijn, laat de bladeren dan zitten tot die afsterven. Met behulp van de bladeren verzamelt de plant energie in de bol om volgend jaar weer te bloeien. Soms vermeerdert de Scilla door zelfzaaiend zaad. De plant is winterhard zoals de naam al doet vermoeden en kan tegen droogte. Een kleine bloeier, maar een ongelooflijke blikvanger en bijentrekker.
Deze dubbelbloemige creatie spreekt tot de verbeelding als je van Blauwe Druifjes houdt, maar net even wat anders wil. De meerjarige bloem bestaat uit een pyramide vormige tros met weelderige dubbele bloemetjes. De dubbele roosjes geven een fijn veelbladig effect waardoor ze wel wat van broccoliroosjes weg hebben. Het dromerige lichtblauw van de bloempjes verkleurd geleidelijk aan naar een paarse tint en vervaagt vervolgens naar een geel naarmate de plant rijpt. De exotisch ogende druivenhyacint is een verrassende toevoeging aan een vers boeket. Plant de langbloeier in een vochtig goed gedraineerde grond.
De variant Muscari Lady Blue is een meerjarige voorjaarsbloeier die niet alleen prachtig is om naar te kijken, maar bijen en hommels zijn er ook dol op. Waarschijnlijk kon Lady Blue niet kiezen wat voor soort blauw ze mooi vond en koos ze voor diverse kleurschakeringen blauw. Het resultaat is een vrolijk eigenzinnig bloempje dat bovendien de tijd neemt om lang te bloeien. De druifhyacint houdt van een wat vochtigere goed gedraineerde grond. Ze doet het uitstekend in borders, rotstuinen, onder bomen of in potten.
Saffierhyacint of Buishyacint, vanwege het kleine gesloten buisje in het midden van de bloemetjes. In het Engels heeft zij de tot de verbeelding sprekende naam Russian Snowdrops gekregen. Pushkinia is vermoemd naar een 18e eeuwse Russische plantkundige Mussin-Pushkin. Deze witte variant van de Pushkinia Libanotica is een laagblijvende plant, nauw verwant aan Scilla en Chionodoxa, maar bloeit eerder. Uit de bol groeien twee tot drie grasachtige blaadjes. Daar tussendoor een stengel met dichte trosjes witte stervormige bloempjes.
Voor volledige tekst, zie omschrijving
Dit Zomerklokje is geselecteerd in 1924 door de gerenommeerde Engelse meester tuinder William Robinson en vernoemd naar zijn landgoed Gravetye in Sussex. Hij was een voorstander van natuurlijke tuinen. Gravetye Manor is momenteel een schitterend Hotel/Restaurant met een landgoed dat tot de verbeelding spreekt. De plant is inheems, maar zeldzaam in Nederland en België en bloeit van april tot en met mei. Dat maakt dat de gangbare naam Zomerklokje eigenlijk niet juist is.
Voor volledige tekst, zie omschrijving
